Kasım'da Her Şey Bir Başkadır

Uzun yıllardır "Ne aydı ama!" dediğimi anımsamıyorum. Kasım ayının ilk gününden itibaren şu son gününe dek benim için sürekli bir telaş, heyecan ve yüreğin ağızda olma hali vardı.

Güzel anlarla ve yeni açılımlarla dolu geçti. Eskinin güzelliklerinin yinelenmesi, bir üst düzeye çıkarılması anlarıyla taçlandı. Anlatayım, efendim.

Türk Toraks Derneği'nin Bülten ve İnternet sorumluluğuna aday olup seçimde bu onura hak kazanmamdan sonra paçalarım tutuşmuş, hakkını verebilmek için kolları sıvamıştım. Sosyal medya kısmı en zayıf olduğum alandı. Adaylığımı açıklamanın hemen öncesinde bir tweeter hesabı açtığımı söylersem düzey anlaşılır sanırım. Bültenin sevdasına bu yola girmiştim ve kucağımda kocaman karmaşık bir ağ bulmuştum. Ucunu aramaya koyulduğumda umutsuzluğa kapıldım. Tek başıma yapabileceğim bir iş değildi. Ekip oluşturmalıydım. Onun için de bir kısmı ile yüz yüze karşılaşmadığım, ama sosyal platformlarımızda aktif olduğunu bildiğim, konu ile ilgili yetkinliklerine ve ilkeli yaklaşımlarına tanık olduğum kişilere birlikte çalışmayı teklif ettim. Seve seve kabul ettiler. O zamandan beri de canla başla yanımdalar. Bir sistem oturttuk ve artık ne göz korkutucu ne de altından kalkılamaz değil. Güzel ve hedeflediğimiz biçimde yürüyor. Bu konuyu konuşurken eşim, liyakate dayalı ekip seçimimin altını beğeniyle çizdikten sonra annesinin "Zor işi yapmanın kolay yolunu tembeller bulur," dediğini söylemişti. O da ben de tembel olmadığımı biliyoruz ama kastedilenin ve benim durumuma uygunluğunun farkındaydık. Sonra Bill Gates'in de "Zor bir işi yapması için her zaman tembel bir insan seçerim. Çünkü o işi yapmanın kolay yolunu bulur," dediğini sevgili Nurcihan'dan öğrendim. Aklın yolu bir mi demeli? Ben aslında burada yanlış bir terim kullanıldığını düşünüyorum. Doğrusu "sistemli" olmalı... Yerleştirmeye çalıştığım "kim gelirse gelsin devam edecek" bir sistemdi. Bu işi kolaylaştıran şablonlara "asgari müşterek sağlandıktan sonrasında yalnız yaratıcılığınızla sınırlısınız!" ibaresini koymamın nedeni fark yaratacak bakış ve anlatış şekillerine bir çağrıydı. Bu da renk katmaya olanak sağlıyordu.  

Bu karmaşık yumağı çözeyim derken bülten arka planda kaldı. Aslında en baştan onun için de her editörün birlikte çalışmak isteyeceği bir ekip kurmuştum. Okuyan ve yazan meslektaşlarımdan oluşan, birbirinden farklı ve sosyal alanlarda böylesi bir bültene yazarak ya da yazı toplayarak çok yararı olacağına inandığım kişiler. Hem çalışma alanları hem de mesleğimizin sosyal yönlerinde ilgilendikleri alanları farkı olan yazı dostları... İlk konuşmamızda her sayımızın bir ana teması olması konusunda görüş birliği yakaladık. Çoğalttığımızı yaşayacağımız fikrinde de hemfikir olunca bu sayı için "İletişim" temasını seçiverdik. Birbirinden güzel yazılar, bir nehir söyleşinin bileşenleri gibi kapsayıcı, akıcı ve düşünceyi açıcı şekilde bir araya geliverdi. Derneğimizin etkinliklerine, şubelerinin tanıtımına da yer verdikten sonra tasarladığımız gibi bir ürün çıkmıştı ortaya.  Bunların hazırlanması ile yayınlanma zamanı olan 1 Aralık tarihi arasında bir ay vardı; yani şu benim Kasım... Ankara ya da İstanbul'da olup daha önce dergi çıkarmış olan firmalarla çalışmak benim için olanaklı olmayacaktı. Kasım aynı zamanda derslerin ayıydı. Dönem 1, Dönem 2, Dönem 3, Dönem 5.... Hepsi aynı aya nasıl toplanmış diye şaşırmıştım ama şimdi biliyorum ki Kasım'da her şey bir başkaymış.

Uzun zamandır tanıdığım, dergici kimliğinden çok arkadaşlığı ile hayatımda olduğu için o kısmı ön planda düşünmediğim, gencecik yaşında, Nokta'nın Nokta olduğu zamanlarda haber müdürlüğü ve yazı işleri müdürlüğü yaptığını bildiğim, o zaman bu bilgiyi yalnızca arkadaşımla gurur duymak için belleğimde işlediğim Nurcihan aklıma geldi. Hemen aradım, açık yüreklilikle aklımdan geçenleri söyledim. Dostlar böyle yapmaz mı? "Yönetim kurulumuza bülteni seninle yapacağımızı söyleyeceğim; elime yüzüme bulaştırma riskini göze alamam. Şimdiye dek çok güzel bir çizgisi, yüksek bir çıtası; benden önceki editörlerin özverili emekleri var. Riske atamayacağım konu bu. Söyle üstesinden gelebilir miyiz birlikte?" Yanıtı güven verdi, içime su serpti. Resmi süreç yaşandı. Karar verildi. Biz de hazırlıklarını sistematik bir şekilde gerçekleştirdiğim onca yazının mizanpajını yapmaya koyulduk. Her yazıyı ilk geldiği sırada yazın kurallarına göre düzeltip ilgili klasörlerde topluyor, yazardan gelen ya da benim bulduğum görsel malzemeyi de aynı dosyada topluyordum. Bunun süreci nasıl kolaylaştırdığını Nurcihan'dan duymaktan, "okullu" olmasam da başka alanlarda geliştirilen sistemli çalışma alışkanlığının burada da işime yaradığını görmekten mutlu oldum. Bilgisayar programının kullanılışı yanında mesleğin inceliklerini, ilkelerini de anlatan rehberim sayesinde bir haftanın sonunda yazıların dizgisini ben de yapmaya başladım. En azından işini kolaylaştırıyordum; süslemesi yine işin ustasına kalıyordu.  

Derginin hazırlığını 3 haftada tamamlayıp zamanında yetiştirdik. Bu, büroda gece saatlerine dek, hafta sonları da birlikte çalışmayı gerektirdi. Severek yaptığımız ve birbirimize bakış açılarımızdan biriktirdiklerimizle sürekli destek olarak yürüttüğümüz bu çalışma bittiğinde dönüp bakınca içimize sinen, hayalimizin somutlaşmış hali olan bir esere dönüştü. Bir yandan da ben geleceğimi şekillendirme olanağını kaçırmıyordum. Dizgi işini öğrenince, şu an basılmasını beklediğim kadın öyküleri "Mor Ayna Kırmızı Defter" sonrasındaki öykü kitabımın biten 3 uzun öyküsünü diziverdim. Hayallerim arasında bir tane daha ekledim: Edebiyat Dergisi çıkarmak. Çünkü bu işin yaratıcı potansiyelini çok sevdim; bana iyi geldi.

Bülten işi sürerken beynimin bir lobunda sürekli onunla ilgili fikirler, tasarılar, uygulamalar dönüp duruyordu. Aslında beyin kapasitesinin az bir kısmını kullandığımıza ilişkin hissimin ne kadar haklı olduğumu gördüm. Ben hasta bakıyor, günlük işleri sürdürüyor, derslere giriyor, hatta uyuyorken (ki uyku sürem çok azaldı bu ay) o dosya orada açık duruyor ve işlemcisi çalışıyordu. Nereden mi biliyorum? Birdenbire aklıma geliveren fikirlerden...

Bu arada dersler veriyordum. Bunu 18 yıldır yapıyor olmak, artık daha ayakları yere basan bir şekilde yapabilmemi sağlıyor. Her birinde bunu bir kez daha, bir kez daha fark ettim. Kendinden emin olmak yanında, bu hayata gelme nedenini çözmüş olmak, bunun içinde sonraki nesillere kendimden izler bırakarak ölümsüzlük şansı elde etmek, bir örnek olarak karşılarına çıkıp bunu anlamlı bulanlara "yalnız değilsiniz!" diyebilmek de var.  Deneyimleri biriktirdikçe bunları yalnızca kendime saklamanın nasıl büyük bir savurganlık olduğunu düşünmeye başladığımdan beri anlatmak, aktarmak için hiçbir olanağı es geçmemek var. Her bir küçük detayın katkısı ile büyüyen bir "tarz" var. Masal anlatıcılığı deneyimi örneğin. Artık derslerime yerleştirdiğim hasta/hayat öykülerinin anlatımı sırasında daha özgür, daha doğal ve daha etkileyici olabiliyorum. Sözlü kültürde bunun güçlü bir yeri olduğunu gördüğümden beridir daha farkına vararak yapıyorum. 

Öyle özgün, öyle etkin, öyle güdüleyici geri bildirimler aldım ki bir bu kadar daha öğretmenlik yapabilirim diye düşünüyorum. Her bir aşamasında... Tıp bilgisi de verdiğime, ama onun her yerden okunarak elde edilebilir bir şey olmasına karşın deneyimlerimle harmanlamam sayesinde anlattıklarımın boyut değiştirdiğine, yaşamdan çıkarımlar şeklindeki aktarımlarının yüreklerinde tam da yerini bulduğuna ilişkin bir sürü güzel söz. O an için mutlu etmesinden öte beni tazeleyen, devam etmeye ikna eden bir etkisi olduğunu da söylemeliyim. Birinci sınıftan beri beni takip eden, örnek alan öğrencilerim olduğunu öğrendim. Yaşamlarına nasıl dokunduğumu görmek iyi hissettirdi. En özel öğretmenler gününden birini kutladım. Akademik yaşama başlama tarihime denk geldiği için kutlamayı yıllardır önemserim. Bu yıl bir başka coşkusu oldu. 

Dönem 2'de göğüs hastalıklarında öykü alma ve muayene sunumumu videoya çektirdim. Bunu düşünmek, planlamak, ayarlamaları yapmak ve gerçekleşmesi için birden fazla etkenin üzerinde durmak bir efordu. El birliği ile gerçekleştirdik. Muayenenin nasıl olduğunu gösterirken bana yardımcı olmak üzere bir arkadaşımın gelmesi çok iyi oldu. Yaparken içime sindi, izlediğimde de öyle olursa youtube'a koyacağım. Hipokrat'tan beri az az değişerek süren, meslek hayatımızda sürekli kullandığımız bu bilgileri, dersimi kaçıran, yeniden izlemek, unuttuğunda anımsamak isteyen öğrencilerime kalıcı olarak sunmak benim için özel bir deneyim oldu. Yine Nurcihan ile konuşmalarımızda onun M.İ.T. derslerini YouTube'dan izlediğini söylemesi, 3 boyutlu çekim ile kendisini o sınıfta hissederek yaşadığı bu deneyimin nasıl etkileyici olduğunu anlatması beni heveslendirdi. O da bu özel çekim yöntemini uygulayabileceği teknik donanım için heveslendi. Böylece içimizdeki coşkuyu, gelecek tasarılarını çoğalta çoğalta, keyifle çalıştık. 

Bülten için bir tanıtım videosu hazırladık. Bu da beynimde dönüp duranlarla son anda şekillenen bir fikir olunca dört koldan ele aldık. Nuran bu aşamada bize katıldı ve aklımdan geçenleri duyup onu tasarım olarak karşıma çıkarmasından, bu sırada teknik bilgiler vererek beni de geliştirmeye çalışmasından çok etkilendim. Yalnızca ben yapabilirim, siz anlamazsınız tavrı karşısında nasıl üzülüyor ve bu şekilde davranan kişinin kendisini geliştirme şansını kaçırdığını düşünüyorsam böyle verici, paylaşımcı tavırlar beni o derece  mutlu ediyor, elimden gelen her tür yardımla o kişilerin işini kolaylaştırmaya koşuyorum. Yaşam karşıma özel insanları çıkarıyor, ben de bu olanakları değerlendirebiliyorum. İnsan başka ne ister?

Hastalarla yaşanan güzel anlar, öykü olarak yazılacak özgünlükte anılar, ayrıca güzel toplantılar, dost buluşmaları, uzaklarda olup yeni tanıştığım, özel bir dostluk bağını birbirimizi hiç görmeden kurduğum bir insanla paylaşımlarım... derken ay sonuna geldik. 

Şimdi biraz dinlenip derin bir nefes alarak kaldığım yerden başlama zamanı.

Bir sonraki bültenin ana teması için ekibe ne önereceğimi buldum. Yoğun geçeceği takvim üzerine konan notlardan belli olan 2 haftalık bir döneme giriyorum. Aralık da Kasım'ı aratmayacağa benziyor. Sonra gelsin yeni yıl, yeni sayfa...

Hepinize mutlu yıllar....

Toraks Bülteni Aralık 2018 sayısı için tıklayınız

Toraks Bülteni Tanıtım videosu

© Göksel Altınışık Ergur

Yayın tarihi: 30.11.2018